Explore the North

Inhoudelijk is het festival gericht op het Noordelijk Gevoel, waarvan wij als organisatie vinden dat dat wel degelijk bestaat.

Voor het Friese tijdschrift De Moanne schreef ik onderstaand artikel over de vormgeving van Explore the North 2014.

Ultima Thule

Het uiterste noorden. Voorbij de grenzen van de bekende wereld.

‘Thule’ is de naam die de Griekse ontdekkingsreiziger Pytheas gaf aan een gebied in het verre noorden en waar hij middernachtzon, poolijs en Germaanse stammen ontdekte. De term ‘Ultima Thule’ stamt uit de middeleeuwen en verwijst naar plekken buiten de toenmalig bekende wereld. Sindsdien is de term vaak gebruikt door kunstenaars, componisten en schrijvers. En als titel van dit artikel. De reden moge duidelijk zijn: Ultima Thule past perfect in de zoektocht naar het noordelijke gevoel. De reden waarom in ons beeldmerk de N boven de pijl gepositioneerd is...
Wat dat noordelijke gevoel is, weet iedereen en niemand. Het is immers een gevoel en daardoor voor iedereen anders. Voor mij persoonlijk komt de omschrijving van antropoloog Gerrit Jan Zwier in de buurt:
"(...) Ik weet niet precies wat voor gevoel dat is. Het heeft te maken met een hang naar ruimte, naar eenzaamheid, naar zuiverheid misschien. Het lijkt op nostalgie, die ook nooit bevredigd kan worden."
Juist dat ongrijpbare van de term noordelijk gevoel maakt het zo interessant. De zoektocht heeft iets tragisch, omdat ik denk dat het nooit exact te vatten is. Toch blijven we er naar zoeken en dat schept een band. Misschien zou Explore the North daarom de ondertitel 'Festival voor gelijk gestemde zielen' kunnen hebben.

Explore the North is in 2011 bedacht als festival om dat noordelijke gevoel te onderzoeken, vanuit onze noordelijke achtergrond. Nieuwsgierig naar artistieke vertalingen van ons eigen gevoel. De Explore the North huisstijl is mijn persoonlijke onderzoek naar dat noordelijk gevoel. Ik neem de ruimte om mijn eigen interpretatie te geven van dat gevoel. Ik zie onze vormgeving meer als programma onderdeel dan als communicatiemiddel.

De marketeers binnen onze club hebben – terecht – weinig boodschap aan mijn conceptuele geneuzel. Er moeten immers kaarten verkocht worden. Daarom laat ik al in een vroeg stadium verschillende iteraties van mijn beeld zien. Uiteindelijk wordt dat een groepsproces waarin ik het hoe en waarom van mijn keuzes probeer uit te leggen en te verdedigen tot er uiteindelijk een basisbeeld ontstaat waarover iedereen tevreden is. Die dialoog helpt om tot een sterk concept te komen.
Wij willen deze editie wat minder 'ijl' programmeren en de veelheid aan en warmte van de verhalen beter tot zijn recht laten komen. De veelkleurigheid van dit beeld sluit daar goed op aan.

Ik ga heel associatief te werk. In dit geval met een abstract opgezette kleurschets van een aantal boven elkaar geplaatste horizonnen gebaseerd op mijn eerste gedachten toen ik ging zitten voor deze editie: Explore the North, verhalen, je blik verruimen, kijken, luisteren en bespiegelen. Elk verhaal is een eigen kijk op dingen. Elke uit- of opvoering van datzelfde verhaal wordt ook vanzelf weer een nieuw verhaal.
De horizonnen zijn opgebouwd uit een aantal foto's die ik vanuit de trein maakte. Ik poets net zo lang in Photoshop tot ik een sfeer heb die mijn gevoel verbeeld. Daarna zijn twee foto's toegevoegd (een landkaart, een wandelaar) die vooral dienen om het beeld diepte en detail te geven. Een deel van de wandelaar is nog te herkennen. Ik vind dat wel passend, hoe hij uit die diagonale lijn lijkt te verschijnen.
Het beeld dat uiteindelijk gepubliceerd werd, is een momentopname van mijn gevoel. Ik noem het ‘eindresultaat’ simpelweg omdat de deadline verstreek. In dit geval de zesentwintigste versie van mijn Photoshopbestand.